İnsan doğası ve eğilimi gereği tatminsizdir. Ne kadar şeye sahip olsak da, dahası için can atarız. Asla o anda sahip olduğumuz şeylerle mutlu olmayız. Bunun yerine daha iyisi ve daha fazlası için istek duyarız. Mutlu olmak için ne kadar paraya ihtiyacımız var? Ve ne kadarını eğlenmek için harcamalıyız.
Çoğumuz belli finansal hedeflere ulaştığımızda, mutlu olacağımızı veya daha fazlasını istemeyeceğimize inanıyoruz. Fakat aslında hiçbir şey biz insanlar için yeterli değildir.
Biz daha fazla güçlü, düşünceli, soylu veya cesur olmaya çalışırız. Fakat sürdüğümüz araba, kullandığımız cep telefonu ve giydiğimiz kıyafetlerin markaları ne yazık ki çoğu insan için kişiliklerimizi ve itibarımızı oluşturur.
Belki bazı insanlar, son çıkan cep telefonuyla, modaya uygun şık kıyafetler giymeyle veya yeni güzel bir araba içinde olmakla saygıyı kazanacaklarını düşünebilirler. Ne yazık ki bu materyalist değerlerin çoğu televizyon ve reklamlar aracılığıyla bize veriliyor.
Aslında, çok fazla harcamak bizi kısa bir süre için mutlu yapabilir. O an, 8-9 yaşlarındayken yaşadığımız bir bayram günü gibidir. Bir veya iki gün için yeni bir oyuncakla oynarız, sonrasında o sadece birçok oyuncak içinden sadece biri oluverir ve artık bir özelliği kalmaz.
Para da aynı şekilde çalışır, böylece hergün yeni bir oyuncağa sahip oluruz. Bir süre sonra onun da diğer sahip olduklarımızdan bir farkı kalmayacaktır.
Belki çoğu insan kazandığından daha fazla para harcıyor ve sonunda borç ve stresle sıkıntı çekiyorlar, mutluluğun satın alınamayacağını bilmiyorlar.
Eski bir filozofun da dediği gibi, yaşadığımız kültürde tatminsiz olmaya mahkumuz.
Ev, mobilya, cihaz, araba gibi şeyleri elde etmek mutluluk üzerine yalnız geçici bir etki yapar. İnsanların maddesel varlıklara sahip olma istekleri, maaşları veya maaşlarından daha büyük oranda ortaya çıkar.
Bir yerden sonra, daha lüks mal ve mülklere sahip olmak, artık mutluluk vermez.
Kendimizi doyum eşittir mutluluk diye bir ilüzyona ikna ederek tuzağa düşmekteyiz. Görünüşte her şeye sahip olsak bile, sonunda eksik bir şeyler olduğu hissiyle başbaşa kalırız. Fakat o şeyin ne olduğunu tanımlayamayız.
İsteklerin sonu yoktur ve insanı ızdıraba götürür. Herkes bilir ki uzun süre kazandığından çok para harcamak finansal başarısızlığa yol açar.
Eskiden insanlar maaş çeklerini bankaya götürürdü. Paranın çoğu orada biriktirilirdi ve küçük bir miktar nakit alınırdı. Son kontrole kadar nakit paranın kalması umut edilirdi. Eğer öyle olmazsa çok fazla para harcandığına dair açık bir işaretti.
Bu günlere dönersek, maaş çekleri elektronik olarak biriktiriliyor ve cebimizi kredi kartları ve borçlarla dolduruyoruz. Çeki bozdur ve paralar asla elini kirletmesin. Ne yazık ki bütçenin batması artık çok kolay.
Modern rahatlığa ve artan refaha rağmen, mutluluk bireysel veya sosyal olarak aynı miktarda artma göstermedi.
Popüler inanışın aksine, mutlu olmak için daha fazla harcamaya ihtiyacımız yok. Aslında daha az harcamak bizi daha mutlu yapacaktır.
Dikkatli yaşamak, pahalı ve gereksiz şeylerden uzak durmak ve fazlaca konforlu sayılabilecek ancak ekstraya giren üst düzeyde kaliteli yeni arabalar, fazlaca büyük evler, son çıkan elektronik aletler, tasarım kıyafetler ve diğer markalı şeylerden vazgeçmek; o paraları başka insanlara faydalı olmada kullanmak, insani duygular açısından bizi daha fazla tatmin edecektir. Çünkü pahalı ve gereksiz yaşam tarzından vazgeçmek daha fazla mutluluk getirir.
Temelde mutluluk; ekonomik duruma bakılmaksızın zihnin eğlenebilme durumudur. Bu, materyalizmin mutluluğu sürdürmeyi garanti etmediğinin bir delilidir.
Hayallerimizdeki evde yaşadığımız veya hayallerimizdeki arabaya bindiğimizde mutlu olacağımız fikrine kapılıyoruz. Oysa mutluluk asla sonu gelmeyen bir amaçtır.
Pozitif deneyimler, gereksiz şeyleri elde etmekten daha fazla mutluluk getirir.
Özetlersek, sırf para harcamak hayatta mutluluk getirmez, bizi mutluluğa ve iç huzura götüren büyük bir başarı ve yeteneğimiz ile hayatımızdaki ölçülülük ve memnuniyettir.
Rahman ve Rahim Olan Allah’ın Adıyla
“Onlar, harcadıklarında ne israf ne de cimrilik ederler. Onların harcamaları, bu ikisi arası dengeli bir harcamadır.”
Kur’an-ı Kerim, Furkan Suresi, 67. Ayet Meali
0 Yorum