İşini İbadete Dönüştüren, Namazını Huşu İçinde Kılar

Ben de “Sen iÅŸten çıkıp doÄŸrudan Namaza gidiyorsun. En azından senin ÅŸikayetin, Namaz esnasında iÅŸinle ilgili olarak aklına gelen düşünceler. BaÅŸkaları ise Namaz esnasında akıllarına gelen televizyon, pornografi,  spor, internet oyunları vb. görüntülerden dolayı namazlarının ifsad olmasından ÅŸikayet ediyorlar. Onlar da ezanı duyuyorlar ve Namaza geliyorlar ancak onlar, Secdeye gittikleri anda akıllarına müstehcen görüntülerin gelmesinden ÅŸikayet ediyorlar.. (Neuzibillah)” diyerek cevap verdim.  

Ä°nsanlar, ne yapacağını ÅŸaşırmış bir halde bana yazıyorlar çünkü secdeye gittikleri anda akıllarına haram görüntüler geliyor… Düşünebiliyor musunuz Allah-ü Teala’ya en yakın olmamız gereken yer olan secdeden bahsediyoruz.. 

Allah-ü Teala’nın ihsanı her zaman hepimizi kuÅŸatıyor, dolayısıyla sadece AkÅŸam namazı hariç olmak üzere bize Farz Namazlardan önce Sünnet Namazları vermiÅŸ. 

Namaz vakti geldiÄŸinde Camiye gitmek için ezanı beklememeliyiz. EÄŸer hiçbir mazeret yoksa, abdest alınmış bir ÅŸekilde Ezan okunduÄŸu süre boyunca Camide olunmalıdır. Ezan okunurken dua edip (ki ezan okunurken edilen dualar kabul olur) Sünnet Namaz kılınmalıdır. Maalesef 4 Rekatı bir dakika içinde ÅŸimÅŸek hızıyla tamamlıyoruz. Herhangi bir maratonda gösteremediÄŸimiz hızı namaz esnasında göstermek istiyoruz. 

Sünneti hakkıyla yerine getirmek istiyorsak 4 Rekatlık Sünnet Namaz yaklaşık 5 dakikamızı alacaktır. Sünnet Namazdan sonra cemaatle birlikte namaza baÅŸlamadan önce halen geriye birkaç dakika kalacaktır. Bu süreç içerisinde tövbe istiÄŸfar edelim, Ahireti ve Kıyamet Gününü düşünelim. Åžimdi ölsem ne olur diye tefekkür edelim.  

Bu ÅŸekilde mümkün olabildiÄŸince iÅŸten ve dünyevi düşüncelerden uzaklaÅŸabilirsiniz. 

Åžimdi kalbimizin % 80’i Namazda iken Farz Namaza baÅŸlayalım inÅŸaAllah. Bu ÅŸekilde gayret göstermeye devam edersek Namazımızda kendimizi “Miraç”a çıkmış gibi hissedebiliriz. 

Elhamdülillah birçok kiÅŸi, bu tavsiyeme uyarak Namazın bambaÅŸka bir dünya olduÄŸunu keÅŸfettiler. 

Sahabe-i Kiram (r.a) nasıl Namazlarını huÅŸu ile kılıyorlardı, neden dünyevi düşüncelerle namazları ifsad olmuyordu – biz neden dünyevi düşüncelere boÄŸuluyoruz ve namazlarımız ifsad oluyor? 

Onlar da iÅŸlerini bırakıp namaza geliyorlardı, ancak Namaz onlar için doÄŸrudan Miraca çıkmaktı. Åžartları farklıydı. Namaz için hazırlanmaya baÅŸladıkları andan itibaren abdest almaları vs. farklıydı. Mesela bizim gibi konuÅŸarak, ÅŸakalar yaparak ve gülerek Camiye girmiyorlardı. Sanki Kıyamet Günü Allah-ü Teala’nın huzuruna gelmişçesine böyle bir idrak ile o anda gerçekten Allah-ü Teala’nın huzuruna geldiklerine inanıyorlardı ve ona göre davranıyorlardı.

Peki neden namazlarında dikkatleri dağılmıyordu, akıllarına farklı ÅŸeyler gelmiyordu? Onların da iÅŸleri vardı, onlar da tarım vs. iÅŸlerle uÄŸraşıyorlardı, onlar da ailesinin geçimini temin ediyorlardı. Onlar da farklı iÅŸler yapıyorlardı, hayvan satıyorlardı, bitki ekiyorlardı, kervanlarla uzak diyarlara gidip büyük ticari iÅŸler yapıyorlardı.  

Allah-ü Teala, Nur Suresinin 37. ayetinde şöyle buyuruyor: 

“(Onlar) ne bir ticaretin, ne de bir alışveriÅŸin kendilerini Allah’ı anmaktan, namazı dosdoÄŸru kılmaktan ve zekât vermekten alıkoymadığı erlerdir! (Onlar, dehÅŸetten) kalblerin ve gözlerin kendisinde döneceÄŸi bir günden korkarlar.”

Öyle adamlar ki ihracat ve ithalat iÅŸleri ile uÄŸraşıyorlar ve bu iÅŸleri onları Allah’ı anmaktan, namaz kılmaktan ve zekat vermekten alıkoyamıyor… 

Sahabe-i Kiram (r.a.) gerçekten iman eden insanlar oldukları için iÅŸleri onların ibadetlerini engellemiyordu ve ibadetleri esnasında dikkatleri dağılmıyordu. 

Onlar da iÅŸlerini bırakıp namaza koÅŸtukları halde neden namazlarında dikkatleri dağılmıyordu? Çünkü onlar bir ibadetten diÄŸerine geçiyorlardı. 

Ä°ÅŸyerindeyken bile her zaman Allah-ü Teala’nın huzurunda olduklarının bilincindeydiler. Dolayısıyla iÅŸleri de onlar için bir “Zikrullah” idi. Namaz için böyle bir bilinç gereklidir ancak onlar her zaman bu bilinçle yaşıyorlardı. 

Ä°ÅŸlerinde dikkatliydiler. Ticaret yaparken, konuÅŸurken, alım, satım yaparken her zaman Allah’ın emrettiÄŸi ÅŸekilde hareket ediyorlardı. Niyetleri asildi, çabaları temizdi ve kazançları helaldi. BaÅŸkalarına muhtaç olmamak ve dilenmek zorunda kalmamak için çalıştılar, ailelerinin geçimini saÄŸladılar, iyi iÅŸler yaptılar, baÅŸkalarına yardım ettiler, zekat verdiler, hacca gittiler. Niyetleri iyiydi ve iÅŸlerini de Allah-ü Teala’nın onayladığı ÅŸekilde yapıyorlardı. Ä°ÅŸini ibadete dönüştüren, namazını huÅŸu içerisinde kılar…  

Bu, birisinin her zaman tespih çekerek “Subhanallah, Subhanallah” demesi anlamına gelmez. 

Mesela, mango satan birisinin sürekli “Mangolar, Mangolar…” diye bağırması, kendisine tespih çekmiÅŸ gibi sevap kazandırır çünkü helal rızık kazanmak için çabalıyor. 

Sahabeler her zaman Allah-ü Teala’nın huzurunda olduklarının bilincindeydiler ve ticaret ve iÅŸ ile ilgili tüm ÅŸer’i kurallara riayet ediyorlardı dolayısıyla bir ibadetten diÄŸerine geçiyorlardı. Oysa biz iÅŸlerimizi ibadete dönüştüremedik. Kaçımız iÅŸini ibadete dönüştürdüğünü söyleyebilir? Ne zaman iÅŸ ibadete dönüşür? 

Ä°ÅŸimizde ÅŸer’i kuralları uygularsak ithalat, ihracat iÅŸleri yaparken Allah-ü Teala’nın kulları olduÄŸumuzu hatırımızda tutarsak ve rızık verenin sadece Allah olduÄŸu bilinciyle hareket edersek bize geçim kaynağı olarak müşteriler gönderecektir. 

Örneğin: Kargosu olan birini düşünün, postaneye veya kargo şirketine kargosunu teslim etmeleri için bırakıyor. Sonra kargo teslim ediliyor. Bu kargo için postacıya yada kuryeye teşekkür eder miyiz? Kargoyu teslim ettiği için teşekkür ederiz ancak postacının ya da kuryenin, kargoyu almamızda bir aracı olduğunu biliriz. Kargoyu gönderen başka birisidir. Bunu biliriz. Dolayısıyla gönderen kişiyi unutmayız.

Aynı ÅŸekilde Allah-ü Teala, rızık verendir. Rızkımızı insanlar aracılığıyla – farklı ÅŸekillerde – göndermektedir. 

EÄŸer ÅŸer’i kurallara uyarsak, haramlardan sakınırsak, dürüst ve doÄŸru sözlü olursak, sattığımız malda bulunan kusurları gizlemezsek, insanları kandırmazsak, ticaret ibadete dönüşür – ve biz de bir ibadetten diÄŸer ibadete yani Namaza geçmiÅŸ oluruz. 

Ä°ÅŸimizde haramlardan sakınmazsak, iÅŸimiz ibadete dönüşmeyecektir. Haramlarla iç içe olmamız, Allah-ü Teala’nın gazabını çekecek ve iÅŸlerimizde ve kazancımızda bereket olmayacaktır. 

Bize düşen görev, işimizi ibadete dönüştürmektir. Bu imkansız değildir. Her zaman her yerde her koşulda yapabileceğimiz ve gerçekleştirilmesi mümkün olan bir şeydir.

Allah-ü Teala bizlere ne bir ticaretin, ne de bir alışveriÅŸin kendilerini Allah’ı anmaktan, namazı dosdoÄŸru kılmaktan ve zekât vermekten alıkoymadığı ve çalışırken de Allah-ü Teala’dan korkan o adamlardan biri olmayı nasip etsin..