Dünya doğal afetlerle sürekli yüz yüze. Bir deprem, yangın haberi duymak bize çok yabancı değil peki dünyanın küçük bir nüshası olan insan hangi afetlerle yüz yüze? Bu yazımızda Bediüzzaman’a (kuddise sirruhu) göre insanı felakete götüren 3 durumundan bahsedeceğiz. Sorunu bilmek çözümün ilk basamağıdır. Hep birlikte bu basamağa iman adımımız ile adım atalım inşallah.
1. Hazırdaki lezzeti tercih edip, ilerideki en büyük lezzeti terk etmek!
Dünyada her an elimizin altında olduğu için cennetteki lezzetlere tercih ettiğimiz dünyalık lezzetleri İmam Gazali şuna benzetiyor;
Nefis, yemekler mideden bağırsaklara geçtikten sonra insan bunlardan nasıl nefret ederse, ölüm anında dünyalıktan o denli nefret eder.
Tabi ki dünyadan faydalanabiliriz, onun ahiretimizin tarlası olduğunu unutmadığımız sürece! Harama girmeden, ahiretimizi tehlikeye atmadan dünyalık lezzetlere erişebiliriz. “Helâl dairesi geniştir, keyfe kâfi gelir. Harama girmeye hiç lüzum yoktur.” (Sözler / 6.Söz) Aynı zamanda haramlarla iç içe olan kişi, helallerin lezzetini alamaz hatta ahiretteki lezzeti bile Allah korusun… İslamın en cezbedici yönü ise her soruna çözüm olmasıdır Elhamdülillah. Çözümümüz ise nefse dünyalığın tatlı gelmesine ölümü hatırlatarak engel olmaktır. Ağızların tadını kaçıran ölümü çokça hatırlayın. (Hz. Muhammed; سلم و عليه الله صلى Tirmizi / 2307) Öyleyse ölümü sıkça hatırlayıp, dünyalık lezzetleri elimizin tersiyle itip, asıl lezzet için ahirette ne geçiyorsa onu biriktirmeliyiz.
“Hasis sarraf, kendine bir başka kese diktir! Mezarda geçer akça neyse, onu biriktir!” (Necip Fazıl Kısakürek)
2. Yakındaki en ufak tokattan korkup, ilerideki büyük azap için korkmamak!
“Ey insanlar! Rabbinizden sakının ve bir günden korkun ki, baba çocuğuna hiçbir fayda veremez. Çocuk da babasına hiçbir şeyle fayda sağlayacak değildir. Şüphesiz Allah’ın vaadi gerçektir. O halde dünya hayatı sizi aldatmasın, sakın o çok aldatıcı şeytan sizi Allah’ın affına güvendirerek aldatmasın.” (Lokman Suresi; 33. Ayet Meali)
Bugün başımıza gelecek basit bir sıkıntıdan korkup, Allah’ın gazabından korkmuyoruz. Bu felaketin uzak olduğunu düşünmek ve “Allah affeder” in arkasına sığınmak ne yazık ki babanın çocuğuna faydasının dokunmayacağı o günün azabından korumuyor. Aslına bakarsanız bir tokat olmasına bile gerek yok basit bir zorluk bile bize aldatıcı olabiliyor ve bu aldatıcı zorluğun cezasını hem dünyada hem ahirette çekiyoruz. Zorluğuna aldanıp uzaklaştığımız kulluk vazifesi ile ilgili Bediüzzaman (kuddise sirruhu) şu benzetmeyi yapar; kulluk vazifesini reddeden bedbaht bilmiyor ki inkar ile uzaklaştığı kulluk vazifesinden milyon kere daha zoru olan manevi sıkıntı ile karşılık görür. Sineğin ısırmasından kaçıp yılanın ısırmasını kabul eder.
3. Duygularla hükmedip, aklı önemsememek!
Duygular miyoptur, yarını göremezler oysa bizim sadece yarını değil sonsuzu bile hesaba katarak hareket etmemiz gerekir. Kuran-ı Kerim’de “Hiç düşünmüyor musunuz? (Saffat Suresi; 155. Ayet Meali)” sorusu imanı korumanın akıl duyusunu kullanarak mümkün olduğunu bize gösterir. Öyle ki şeytan bize sağdan, soldan, önden ve arkadan yanaşır. Bizde onun oyunlarını ancak ayetler ışığında zihnimizi kullanarak bozarız. İblis: «Öyle ise andolsun ki, beni azdırmana karşılık ben de onları saptırmak için her halde Senin doğru yoluna oturacağım.(Araf Suresi; 16. Ayet Meali)
Bize umutsuzluk aşılayan ve sadece günü kurtaran (ya da batıran) duygularımızı değil de ahiret gününün hesaba katarak sorgulayan aklımızı kullanmamızın zamanı gelmedi mi?
0 Yorum