Çocukların gelişim dönemleri ayrıdır ve bu dönemlerde uygulanacak teknikler de farklı olmalıdır. Çocuklara verilmek istenenler, onların yaşına, gelişim seviyesine, ilgi ve ihtiyaçlarına uygun olmalıdır. Peki biz bu dönemlerde çocuklara dini olarak ne öğretmeliyiz?
2-3 Yaş Dil Evresi:
Bu dönem çocukların kelime haznelerini geliştirme ve genişletme zamanıdır. O halde bu yaşta çocuklara dini kavramları ve kelimeleri vermek gerekir. Ancak bu oturtup, bu budur, demekle olmaz. O halde çocukların taklit yeteneklerini kullanmalıyız. En iyi öğretme, örnek olmadır. Sürekli konuşmalarda Allah, melek, cennet, peygamber vs gibi kavramların geçmesi; yemekten sonra dua edilip, su içtikten sonra Elhamdülillah denmesi; sürekli bir şükür ve hamd halinin mevcut olması bu evreyi en güzel ve verimli hale getirir. Eğer zaten bunlara dikkat eden ve bu hassasiyeti taşıyan bir aileyseniz, yalnızca çocuğunuzun yanında daha güzel kelamlar etmeye dikkat etmeniz yeterli, gerisi zaten mevcuttur.
4-7 Yaş Somut Düşünme Evresi:
Bu dönemde çocuklar her şeyi somutlaştırmaya ihtiyaç duyarlar. Çünkü bilişsel olarak bu seviyededirler. O halde bizde onların çeşitli soruları ve düşünce tarzlarına, bu duruma uygun yanıtlar sunmalıyız. Hem onu ikna edebilecek, hem somutlaştırmasına yardım edecek, hem de yanlış olmayacak. Bu konuda kesinlikle doğadan yararlanmalıyız. Rabbimizin müthiş yaratıcılığı ve güzelliğinin bir yansımasıdır doğa ve en büyük yardımcımız olabilir.
7-9 Yaş Arkadaşların Mühim Olduğu Evre:
Bu dönemde çocuklar için arkadaşları çok önemlidir. Okula başlama yaşı da olması sebebiyle, vaktinin çoğunu arkadaşlarıyla geçiren çocuk, çevreyle etkileşime girer. Maalesef ki bu zamanda çocuklar arkadaşlarıyla beraber ya tv izllerler ya da intertette, bilgisayarda oyun oynarlar. Çocuklarımızı bunlardan uzak tutmak için alternatif sunmak zorundayız. Oyunları, kitapları, çizgi filmleri özenle seçmeliyiz. Amacımız arkadaşlarından ayırmak değil, olumsuz etkilerden ayırmak, bunu unutmamalıyız.
Bu yaşlardaki çocuklar Allah’ın zatı ile ilgili sorular sormaya başlar. Yaratıcı, inanmak, Allah’ın sıfatları, bu dönem çocuklarının meşgul olduğu konular içindedir. Bu dönemde ona çevresini fark ettirmek gerekir. Ailecek yapılan bir doğa gezisinde, Allah’ın ne güzel yarattığı, konusunu konuşulabilir. Yaratan, duyan, bilen, gören, nimetleri veren, terbiye eden, rızık veren, hastalıkları iyileştiren tek bir yaratıcının yani Allah’ın varlığı bu vasıflarıyla anlatılmalıdır.
9-14 Yaş Soyut Düşünme Evresi:
Bu dönemde çocuğun soyut algısı gelişir ve bu yönde düşünmeler başlar. Pek çok çocuğun ergenliğe girme evresi de olan bu dönem, ailelerin zorlandığı dönemlerdendir. Özerkliğini kazanan ve gençliğe adım atan bu çocuklar, çevreye daha da çok yönelmiş durumdadırlar. O halde onun çevresini doğru düzenlemesine yardım edilmelidir. Emirler ve direktifler yerine, dini ve güzel ortamlar sunulmalıdır. Dini kurslar, arkadaşlıklar, camiiler ona bu çevreyi sunar. Onu kısıtlamak ve göstererek yönlendirmek yerine, suni müdahaleler ile hem aranızı iyi tutabilir hem de istediğinizi gerçekleştirebilirsiniz.
0 Yorum