1- Ku'an'ın İndiği Günlerde:
Çocuktu: Kur’an onu himayesine aldı, doğumuna sevinmemeyi cahiliye alameti saydı.
Büyüdü: Kur’an kendisine ve kolundaki bileziğe bile bakmayı yasakladı. Onu gözlerden bile sakındı. Onu namus, namusu din gördü.
Evlendi: Allah’ın adı ile evlenebilirsiniz, dedi. Kefili Allah oldu.
Ana oldu: Ayaklarının altına cennet koydu. Üç babayı bir ana saydı.
Kardeş oldu: Erkeğe: ‘Onu koru kolla!’ dedi.
Teyze oldu: Ana yerine geçer, dedi.
2- Paranın Hakim Olduğu Günlerde:
Çocuktu: Doğmaması için her türlü teşvik yapıldı.
Büyüdü: Sekreter oldu. Ticarete alet edildi. Paranın en cazip davetçisi oldu.
Evlendi: Erkeğin ‘tahakkümünden’ kurtarıldı. Hayatın bütün yükü sırtına kondu. Erkeğin kendisinden kurtuldu, parasına esir oldu.
Ana oldu: Doğurduğuna 18 yaşına gelinceye kadar konuştu. Ondan sonra yılda bir güne gömüldü.
Kardeş, teyze, nene, meşhur oldu: ama ayağının altında cenneti değil, kuru toprak bile bulamadı.
Nureddin Yıldız hocaefendinin Kıblegah Evler kitabından Adem’in Havva’sı…
Bu dünyanın ”sözde özgür ” leri , ahiretin ‘ebedi esirleri” …