7 Güzel Adamdan 7 Güzel Şiir

1. Soru (Erdem Bayazıt)

Artık beni parktaki ağaç bile anlamıyor

Siyah kedinizin kuyruğunda sallanan zaman

Bir zamanlar sevinçle giyindiğim

Ak bir güvercin kanadı gibi gururla giyindiğim

Temiz ve mavi giysim değil artık.

Yalnız imkânsızlığı mı anlatır bir bulut

Yağmağa hazır bekliyorsa gökyüzünde.

2. Umut Gazeli (Akif İnan)

Soyundum çileye dönmemesine

Bilendim ışıktan gözyaşlarıyla

Acılar umudu buldurur bize

Bir zırha büründüm bu çağa karşı

3. Ben Dirimle Doğrulurken (Cahit Zarifoğlu)

…

Işıklar çoğalıyor içimizden birine

                             kime bu davet

Limanı dolduranlar yanan insan meşaleleri 

Yüzbinler taş kulelere yaslanmış söylüyorlar

• Rüzgar nereden eserse essin güzeldir

             Alevler ayrı bir alemdir

             Dirlik sevinçtir-gök içimizedir.

4. İskilipli Atıf Hocam (Alaeddin Özdenören)

Göğe asılı ipte tesbihin

Yükseliyorum düşürmek için.

Karanlık gözlerin mahkûmu

Aşılmaz yolların senin.

Hücrende bir testi su

Ve bir somun.

Suyu arındırdın 

Somun hüzünlü

Kalbin süt denizi

Rüya meleğinin arkadaşı

Çocuğu gurbet sularının.

5. Ve Çocuğun Uyanışı Böyle Başladı (Cahit Zarifoğlu)

…

O sen sen

Gölgemi bırak beni sürme

Ben benimleyim

İçim büyük sabırla haşlandı

İçim ey içim bu yolculuk nereye

Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin.

…

Bir hakkın düşmanıyla kucaklaşıyorsam 

Sök beni yeniden şakağıma it ellerimi

Bileklerime aklım aksın

Damarlarımı lif lif denetle çöz gözümün perdelerini

Trenleri uzlaştır sulh fenerlerini yak

Nerede olursan ol kim olursam olayım

6. Ey Beyaz Ela (Akif İnan)

…

Mani olunmuş bir adam direnir durur

Utanır ve korkar kefenlemeden

Zamanımı çalan bir kara ekmek

Durur yüreğimde bir kurşun gibi

Bir adım atarsak kafes kırılır

Belki birden erir zincirlerimiz

Ey uyku ey anne gel kurtar beni

Ezildim aklımın hesaplarında

7. Karanlık Duvarlar (Erdem Bayazıt)

Kara ağaç gibi bağlıyım katı bir çağ bu

Her şey bir makine düzenine gidiyor

-düzen diyorlar beni çağırıyorlar-

Irmak yatağına sığınıyorum sınırlı bir çağ bu

Baktığımız her şeyde bir yalan kabuğu

Bir mercek düzenine bağlanıyor gözlerimiz.