Aile, toplumun nüvesi yani çekirdeğidir. İnsan, toplumun ve milletin özünü oluşturan aile hayatının teminatıdır. Erkek ve kadından oluşan aile, toplumun ve milletin de aynasıdır aynı zamanda. Ailedeki ilişkiler ne kadar sağlıklı ve sağlamsa, onların meydana getirdiği toplum da o kadar sağlıklı ve sağlam olur. Allah’ın Resulu olan Hazreti Muhammed, aynı zamanda bütün insanlığa örnek olan bir koca ve aile babası idi. Onun ahlakı her bakımdan Kur’an ahlakı idi. Kurduğu yuvalardaki ilişkilerin ölçüleri, davranış şekilleri, prensipleri de Kur’an’a göre oldu. Hazreti Muhammed eşleri ile çok sade bir hayat yaşadı ve yaşattı. Bu durum İslamiyet’in zorlu ve ezalı ilk yıllarında böyle olduğu gibi, İslamiyet’in kuvvetlendiği, yayıldığı feraha çıktığında da öyle oldu. Dünya malına meyil, heves hiçbir zaman ailesine yansımadı. Zaten bunun böyle olması için de Yüce Allah, ayeti kerimi ile uyardı. (Ahzap Suresi/29-30) Dünyanın geçici ziynetleri onun ailelerinde hiç yer bulmadı. Onlar daima ahiret hayatının nimetlerini istediler. Hazreti Peygamber’in aile hayatlarında başarılı almasını sağlayan şu prensipler daima vardı.
1. Sabır ve kanaat
Hazreti Peygamber’in kendisi ve ailesi her daim, her türlü zorluklara karşı sabırlı ve kanaatli oldular. Ellerindeki ile yetinmeyi, yetmediğinde sabırlı olmayı bildiler. Hazreti Peygamber’in vefatından sonra bir gün Hazreti Aişe yeğeni Urve’ye hitaben şöyle dedi:
‘Vallahi ey kız kardeşimin oğlu! Biz hilali görüyorduk, sonra (başka) bir hilali, sonra (başka) bir hilali görüyorduk. İki ayda üç hilali görüyorduk da Resulullah’ın evinde ateş yakılmamıştı.’ Urve bunun üzerine şöyle dedi: ‘Peki teyze, öyleyse sizin maişetiniz neydi (ne ile geçiniyordunuz)?’ Hazreti Ayşe: ‘İki siyah olan hurma ve su ile geçiniyorduk. Ancak Resulullah’ın Ensar’dan komşuları vardı. Onların sağmal malları vardı. Resulullah’a onların sütlerinden gönderirlerdi. Biz de onlardan içerdik.’ Dedi.
Yine başka bir sözünde Hazreti Aişe: ‘Hazreti Peygamber ve aile halkı üç gece arka arkaya buğday ekmeğinden yememiştir.’ Dedi. Hazreti Aişe: ‘Bizim her birimizin ancak bir elbisesi vardı.’ Demişti.
Gerçekten Resulullah’ın eşleri evlerin mütevazi halini yadırgamayacak bir imana sahiptiler. Onların görgü, sabır halleri çok yüce idi. Onlar sadece Hazreti Peygamber’in sevgisine odaklı idiler. Hazreti Peygamber de onların hiçbirini incitmeden, üzmeden, haklarını ihlal etmeden onları severek davranıyordu. Ayrıca onlara İslam’ı öğretmeye daim gayret ediyordu. Güçlerinin zorlandığı noktalarda da Allah’a sığınmalarını, O’nu tespih etmelerini öğretiyordu.
Bir gün Hazreti Fatıma annemiz ev işlerinin yorgunluğundan söz etmişti. Hazreti Muhammed (s.a.v.) ona şöyle dedi: ‘Ya Fatıma, Allah’tan kork. Rabbinin farz kıldığı şeyleri yerine getir. Yatacağın sırada 33 defa Suphanallah, 33 defa Elhamdulillah, 34 defa Allahu ekber de. Bunların hepsi 100 eder. Bu senin için hizmetçiden daha hayırlıdır.’ dedi. Hazreti Fatıma bu sözleri dinleyince: ‘Yüce Allah ve onun Resulunden razı oldum.’ dedi.
2. Hoşgörü
Hazreti Peygamber (s.a.v.), ailelerine hoş karşılama, göz yumma, toleranslı davranmayı ihmal etmezdi. Her insan, yaratılış itibariyle farklı yaratılmıştır. Gerek beden, gerek ruh açısından değişik özelliklere sahiptir. Bu çok doğal ve kaçınılmaz bir durumdur. İşte Hazreti Peygamber Efendimiz de ailelerinde adalet, hakkaniyetten ayrılmadan her birini idare ederdi. Çocuklara daha da hoşgörülü idi. Onları hem sever, hem onlarla konuşur, hem de güzel sözlerle eğitici olurdu.
3. Şefkat ve merhamet
Hazreti Peygamber (s.a.v.)’in huyları içerisinde şefkat ve merhamet çok ileri derecedeydi. Zaten onun başarıya ulaşmasının en önemli sebebi de çok merhametli olmasıydı. Yüce Allah: ‘O vakit Allah’tan bir rahmet ile onlara yumuşak davrandın! Şayet, sen kaba, katı yürekli olsaydın hiç şüphe yok ki, etrafından dağılıp giderlerdi.’
(Al-i İmran/159)
Hazreti Peygamber Efendimiz her durumda, her kişiye karşı katı, kaba olmaktan hep kaçındı. Yüzünden tebessümü hiç eksik etmedi. Küçüklerle küçük oldu. Büyüklerle büyük oldu. Cahile ise anlayacağı gibi konuştu. Yeri geldiğinde duygulandı, ağladı, sevindi, hepsini yaşadı. Merhameti ise herkese bol bol gösterdi. Zaten Hadis-i Şerif’inde şöyle buyurmuştur: ‘Allah merhamet sahibidir. Merhameti sever.’
4. Ev işlerinde paylaşım
Hazreti Peygamber (s.a.v.), ev işlerinde eşlerine yardımcı olurdu. En başta kendi ihtiyaçlarını kendi karşılamak isterdi. Elbisesinin, ayakkabısını tamirini kendi yapardı. Yemek hazırlanacaksa sebze ayıklamaya yardım ederdi. Şu iş kadın işidir, bu işi erkek yapmaz dememiştir. Böyle bir yaklaşım adil değildir. Hazreti Peygamber (s.a.v.) bunu bildiği için ev işlerinde paylaşıma önem vermiştir. Bu da eşleri arsında uyum ve mutluluğu arttırmıştır. Eşlerinin sevgilerinin artmasına vesile olmuştur. Eşleri kendilerine hediye edilen nimetleri O’nun ile paylaşmadan duramazlardı.
5. Akraba ilişkilerine dikkat etmek
Hazreti Peygamber (s.a.v.), eşlerinin yakınlarına özel ihtimam göstermiştir. İlişkilerin, saygı, sevgi, alaka, değer verme, paylaşma çerçevelerinde yürümesine dikkat etmiştir.
Kendisi eşlerinin yakınlarına iyi muamele ederken, kendisin de yakınlarına iyi muamele edilmesini sağlamıştır. Bu karşılıklı saygı ve ilgi ailenin daima kuvvetlenmesine sebep olmuştur.
Görüldüğü gibi, bu gün aile sorunlarımızın hepsi bu kuralların atlanıp, belki de önemsenmemesinden çıkmaktadır. Eşler, bir birlerine karşı hoş görülü, sabırlı, ellerindekine kanaatkar ve şükürlü, paylaşmaya istekli, şefkatli olmayı başardıklarınca aile saadetleri artacaktır. Yeter ki, Peygamber (s.a.v.) gereğince sevilip, hayatının püf noktaları doğru şekilde değerlendirilip O’nun üslubu benimsenebilsin. Yüce Allah, bütün Müslüman ailelerini, razı olduğu haller üzere yaşamayı nasip eylesin.
Kaynaklar
Yenidünya Dergisi
0 Yorum